کتاب تاریخی

اوباما می گوید ، در دبیرستان ، او خرید کتاب تاریخی و گروهی از دوستان سرگردانش ، كه بسیاری از آنها احساس بیگانگی می كردند ، فهمیدند كه "داستان سرایی راهی است برای چیزی شبیه به خودمان و دنیای اطرافمان ، به جایی كه ما تعلق داشتیم ، و اینكه آیا ما لیاقت آن را داریم یا نه. " - اجازه دهید توصیف کنیم. بعداً ، وقتی اوباما سعی داشت داستان های خود را روی کاغذ بیاورد و صدایی نزدیک به گفتگوهای ذهنش پیدا کند ، آثار نویسندگان مورد تحسین او را خواند. او می گوید: "مانند بسیاری از افراد کتاب تاریخی، وقتی کتاب داستان به این فکر می کنید که کتاب تاریخی چگونه نوشتن را یاد گرفتم و از کسی تقلید کردم ، صدایی که بیشتر به ایران پیپر ذهن خطور می کند جیمز بالدوین است." من استعداد او را نداشتم ، اما نوع صداقت و سخاوت و آن احساس کنایه آمیز است که می توانم صادقانه به مسائل نگاه کنم و در عین حال با افرادی که آشکارا از آنها متنفر بودند یا از آنها عصبانی یا بی اعتماد بودند همدردی کنم ... همه کتاب های او تأثیر زیادی بر روی من . » اوباما همچنین از نویسندگانی نقل می کند که دیدگاه های سیاسی متفاوتی نسبت به او دارند کتاب تاریخی ، مانند V.S نایپول نیز یاد گرفت. رئیس جمهور سابق گرچه از دفاع ناپل در برابر استعمار ناامید شده است ، اما می گوید شیفته بحث ناپل مبنی بر اینکه "با چند ضربه قلم می تواند پرتره ای از شخصی را نقاشی کند و یک داستان یا تراژدی شخصی بنویسد و او را به افراد مسن پیوند دهد". مضامین و جریانهای بزرگتر تاریخی ". اوباما گفت: "قطعاتی از فولکلور وجود دارد که آنها را کپی ، دزدیده و در نوشته های کتاب رمان خود می چسبانید ، و کتاب تاریخی می دانید که با گذشت زمان و با تمرین کافی می توانید به صدای خود اعتماد کنید." وی گفت: "20 سال پیش ، وی برای نوشتن کتاب تاریخی دفترچه یادداشت ریاست جمهوری به ارتش تحقیقاتی نیاز داشت." "همه سخنرانی ها ، برنامه ها یا اجراها بلافاصله در آن روز خاص روی صفحه کتابناک ظاهر می شوند." اوباما گفت: "این یک تجارت بسیار مهم است که سعی کردم آن را به دخترانم و به هر کسی که از من بخواهد کتاب تاریخی بنویسم منتقل کنم." شما فقط باید شروع کنید شما فقط باید چیزی را بارگیری کنید. "زیرا هیچ چیز ترسناک تر از یک صفحه خالی نیست." اوباما هنگام نوشتن کتاب "سرزمین موعود" کتابهای زیادی را نمی خواند. شاید به این دلیل که می ترسید بهانه ای کتاب تاریخی برای به تعویق انداختن نوشتن باشد ، یا شاید به این دلیل که غرق در کتاب هایی بود که کتاب انگلیسی به خصوص دوستش داشت و می توانست صدای این نویسندگان را در ذهنش بشنود. اما وقتی کار نوشتن را به پایان رساند ، مشتاقانه به رمان جدید دوستش جک ، مرلین رابینسون روی آورد و کتاب "گریه" اثر ایاد کتاب تاریخی اختار را خواند که وی آن را "مطالعه ای قدرتمند و دقیق در مورد کتاب تاریخی سیاست ها و نگرش های معاصر آمریکا" توصیف کرد.