مارکو روبیو با یک کاندیدای راست افراطی شیلیایی مرتبط با دیکتاتوری نظامی ملاقات کرد

سن مارکو روبیو روز سه‌شنبه با نامزد ریاست‌جمهوری شیلی که اغلب در مورد دوران حکومت آگوستو پینوشه دیکتاتور نظامی شیلی مثبت صحبت می‌کند، ملاقاتی غیرمنتظره داشت.

خوزه آنتونیو کست در دور دوم در برابر یک رقیب جناح چپ محبوس شده است و اغلب به عنوان ژایر بولسونارو از شیلی، دیکتاتور آینده در برزیل، که مرتباً به گرمی درباره دوران کشورش تحت دیکتاتوری نظامی صحبت می کند، یاد می شود. روبیو، یک آمریکایی کوبایی و یکی از اعضای حزب جمهوری خواه، از دیرباز با جناح راست آمریکای لاتین ارتباط داشته است.

بازیگر گفت: اگر پینوشه زنده بود به من رای می داد.

خانواده بازیگر پیوندهای عمیقی با دیکتاتوری دارند. پدرش، مایکل کست، قبل از فرار به شیلی و تربیت پسرانی که در سیاست های راست افراطی او سهیم بودند، ستوان ارتش نازی بود. یکی از پسرانش، میگل کست، توسط پینوشه به عنوان وزیر کار و سپس رئیس بانک مرکزی منصوب شد. او یکی از به اصطلاح پسران شیکاگو بود، مجموعه ای از اقتصاددانان جوان که توسط میلتون فریدمن آموزش دیده بودند و شیلی را ترک کردند تا آزمایشی نئولیبرالی را آغاز کنند که شاهد کاهش هزینه های اجتماعی و انحراف ثروت به سمت افراد بسیار ثروتمند بود. طبق کتاب روزنامه نگار خاویر ربولدو "A La Sombra De Los Cuervos"، بازیگران مسیحی با قتل عام دهقانان در پینوشه مرتبط هستند و خوزه آنتونیو کست علیه همه پرسی که قانون اساسی شیلی را بازنویسی کرد و راه را برای حذف قانون اساسی هموار کرد، مبارزه می کند. پینوشه کاست گفت: «من پینوشه‌گرا نیستم، اما از همه کارهای او قدردانی می‌کنم.

با این حال، کاست به دنبال بازگرداندن بخشی از آن مدرنیته است و متعهد شده است که وعده سقط جنین، لغو وزارت زنان و برابری جنسیتی، کناره گیری از شورای حقوق بشر سازمان ملل و گسترش ساخت و ساز زندان را بدهد.

در 21 نوامبر، بازیگران و گابریل بوریچ از جناح چپ در دور اول رای گیری در دو گروه برتر قرار گرفتند - 28 درصد برای بازیگران و 26 درصد برای بوریچ - پیش از نامزدهای میانه رو در رقابت و ایجاد نیاز به دور دوم. در 19 دسامبر بررسی‌ها نشان می‌دهد که بوریک پیشتاز است و سفر بازیگر به واشنگتن و دیدار او با روبیو تلاشی برای هموار کردن یکپارچگی بین‌المللی اوست. به گفته آژانس های شیلی El Mostrador و La Nación، بازیگران و روبیو در هنگام ناهار توسط ایسا کورت، سفیر شیلی در سازمان کشورهای آمریکایی، به همراه حداقل 20 مدیر اجرایی شرکت های آمریکایی با علاقه در شیلی، از جمله یک مدیر بازاریابی همراه شدند. PepsiCo ماریا پائولینا اوریبه و معاون روابط بین‌الملل گروه UnitedHealth، جوئل ولاسکو. (در سال 2018، UnitedHealth غول بهداشتی آمریکای جنوبی Banmédica را خریداری کرد.)

شیلیایی ها سالوادور آلنده را در سال 1970 انتخاب کردند، اولین سوسیالیستی که در آمریکای جنوبی از طریق صندوق های رای به قدرت رسید، و ایالات متحده بی وقفه برای تضعیف او تلاش کرد، رئیس جمهور ریچارد نیکسون به سیاستمداران دستور داد که "اقتصاد را فریاد بزنند" تا "جلوگیری کنند". آلنده از به قدرت رسیدن یا سرنگونی او. حمایت از سرنگونی وی در یک کودتا به سیاست رسمی سیا تبدیل شد و در سپتامبر 1973، پینوشه به کاخ ریاست جمهوری حمله کرد و آلنده به جای دستگیری، جان خود را گرفت. پینوشه هزاران نفر را شکنجه، اعدام و ناپدید کرد که قدرت را تثبیت کرد و تا سال 1990 به عنوان دیکتاتور خدمت کرد.

در سال 2017، خوزه آنتونیو کست به اعضای سابق زندانی رژیم نظامی پینوشه عفو فوری داد. در ماه اکتبر توسط روزنامه‌نگار پائولینا دی آلنده-سالازار، کاست در پاسخ به سوالی درباره اینکه چرا این پیشنهاد در برنامه ریاست‌جمهوری فعلی‌اش وجود ندارد، گفت که طرح او تغییر نکرده است، اما خاطرنشان کرد که این طرح فقط برای اعضای رژیم که قبلاً مسن هستند اعمال می‌شود. سالازار خاطرنشان کرد، می گوید، برای همه آنها اعمال خواهد شد. سپس بازیگر پیشنهاد خود را ملایم کرد و گفت که در برخی موارد حبس خانگی ممکن است مناسب تر باشد. در سال 2013، او استدلال کرد که کشتار رسوایی رژیم پینوشه در سال 1987 توسط کورپوس کریستی، که به عنوان Operación Albania نیز شناخته می شود، یک اقدام خشونت آمیز دولتی نبود، بلکه یک انتقام شخصی بود. او بعداً به مطبوعات گفت که این واقعه را با کاسو دگولادوس یا پرونده "گلو بریده" اشتباه گرفته است، یک قتل پلیس که دو سال قبل انجام شد.

کست به توصیف پدرش به عنوان یک نازی اعتراض کرد و استدلال کرد که خدمت او در ارتش آلمان اجباری بوده است. اما به گفته مادر بازیگر، اولگا، در خاطرات خود "Misión de amor" یا "Mission of Love"، در حالی که مایکل کست در ابتدا نمی خواست در صفوف نازی ها صعود کند زیرا "مرگ به عنوان یک قهرمان برای او جالب نبود". گروهبان توضیح داد که یک موقعیت بالاتر به او قدرت تصمیم گیری بیشتری در میدان جنگ می دهد، او برای ارتقاء داوطلب شد. با نزدیک شدن به پایان جنگ، مایکل کست اسناد ارتش خود را سوزاند و مدارک جعلی مبنی بر عضویت در صلیب سرخ دریافت کرد. او هویت جدید خود را در سال 1947 و در جریان روند جداسازی نازی ها پذیرفت، اما مقامات جدید آلمانی او را باور نکردند. آنها پرونده رسمی او را از رژیم نازی پس گرفتند، اما یک دادستان دوستانه او را در آتش انداخت و بازیگران را آزاد کرد و از صداقت او تشکر کرد.

گفته می شود که کریستین کست، برادر بزرگتر خوزه آنتونیو، در محل "los crímenes de Paine" بوده است، مجموعه ای از قتل عام که در سپتامبر 1973، اندکی پس از سرنگونی نیروهای پینوشه دولت آلنده آغاز شد و هنوز آخرین بار تحت تعقیب قرار گرفتند. سال در بیانیه رسمی پلیس، بازمانده مسیحی کست 17 ساله را به عنوان گروهی از متحدان رژیم در حالی که پلیس نظامی گروهی از کشاورزان غیرنظامی را مورد ضرب و شتم قرار می داد، شناسایی کرد. در سال 2008، یک وکیل استدلال کرد که بازیگر به دلیل سنش در زمان وقوع حوادث، باید تحت یک ارزیابی روانپزشکی قرار می‌گرفت تا مشخص شود که آیا او می‌تواند پاسخگو باشد یا خیر. ارزیابی هرگز کامل نشد و کریستین کاست هرگز به خاطر شرکت در آن مقصر شناخته نشد. بازمانده در سال 2015 به Rebolledo گفت که دیگر نمی تواند به وضوح به یاد بیاورد که آیا بازیگران آنجا بوده یا خیر.

کریستین کست اکنون تجارت خانوادگی را اداره می کند، رستوران های زنجیره ای که به نام Cecinas Bavaria شناخته می شود. به گزارش Rebolledo، او و خوزه آنتونیو از سال 2015 با هم همسایه بودند.