رمان Run and Hide مشکلات عصر نوظهور آسیایی را نشان می دهد

بعد از صدها سال‌های سلطه غرب، جهان برای یک «قرن آسیایی» آماده است. پس از یک دوره طولانی افول، روندهای جمعیتی و اقتصادی نشان می دهد که آسیا در حال بازگشت به نقش تاریخی خود به عنوان قطب جهانی رشد اقتصادی و همچنین انکوباتور تغییرات سیاسی و اجتماعی است. بنابراین، ماهیت قرن آسیایی پیامدهای زیادی برای مردم سراسر جهان خواهد داشت. در حال حاضر نشانه‌های قوی وجود دارد که با ظهور سیاست‌های قومی-ناسیونالیستی، اقتدارگرایانه و مذهبی- افراطی در سراسر قاره نشان می‌دهد که ظهور آسیا کمتر از غرب قبل از خود آشفته نخواهد بود.

پانکاج میشرا نویسنده هندی کار خود را وقف تحلیل روانشناسی جمع آوری توده ها در آسیا به ویژه مردان جوان کرده است. آخرین اثر او، رمان فرار و پنهان کردن، هیجان انگیزترین نگاه او به این موضوع تا به امروز است. این کتاب داستانی درباره سرنوشت سه مرد جوان هندی است که از مشهورترین دانشگاه فنی کشور فارغ التحصیل شده‌اند، از فقر به ثروت رسیده‌اند و برای دهه‌ها شهرت پیدا کرده‌اند. این یک داستان هشدار دهنده در مورد تله های موفقیت در جهان در حال توسعه و تمثیلی در مورد جنبه تاریک قرن آسیایی - یا قرن های آینده است.

در دهه‌های گذشته، رهبران نمادین ضداستعماری آسیایی که اغلب در غرب تحصیل کرده‌اند، عمدتاً چپ‌گرا بوده‌اند. آنها علیه استعمار غرب مبارزه کردند، اما از بسیاری از ایده های مشترک لیبرال های غربی، از جمله اعتقاد به آزادی فردی، سکولاریسم و ​​حقوق بشر جهانی حمایت کردند. قابل درک است که آنها دیدگاه اکثریت هموطنان خود را نمایندگی می کنند و ملت هایی که آنها را رهبری می کنند، پس از ثروتمند شدن و آزاد شدن، ستون فقرات لیبرالیسم خواهند بود. در قاره ای که نارندرا مودی، شی جین پینگ و طیب اردوغان از محبوب ترین رهبران امروزی هستند، این فرض دیگر معتبر نیست.

سه مرد در رمان میشا - ویرندرا، آسیم و قهرمان اسرارآمیز آرون - بازنمایی میلیون‌ها آسیایی هستند که با موفقیت در زندگی عاری از نیازهای مادی اما آسیب دیده از ضررهای فرهنگی و مملو از امیال جدید روانی سیری ناپذیر ظاهر می‌شوند. به درجات مختلف، مردان سعی می‌کنند «گذشته را زیر پا بگذارند» تا یکی از خطوط مورد علاقه شخصیت‌ها را از VS Naipaul نقل کنند و فرهنگ‌های قدیمی خود را پشت سر بگذارند. آن‌ها لذت‌های ناآشنا ثروت و سفر را می‌پذیرند، حتی زمانی که توده‌های در حال رشد کندتر کشورشان به ارتجاع روی می‌آورند. ثروت‌های تازه کشف‌شده مانند شخصیت‌های اصلی که به دلیل انفجار نابرابری‌ها تحقیر شده‌اند، به ایجاد آن‌ها کمک کرده‌اند، و اکثر مردم خشم خود را در حمایت از احزاب پوپولیستی که وعده انتقام از طرف آنها از لیبرال‌ها و اقلیت‌ها را می‌دهند، هدایت می‌کنند.

شخصیت های میشرا به طرق مختلف متوجه می شوند که نمی توانند در دنیای جدیدی که در آن زندگی می کنند زنده بمانند. با رسیدن به بالای هرم سلسله مراتب نیازهای مزلو - تحقق پتانسیل آنها - متوجه می شوند که هوای آنجا به طرز وحشتناکی رقیق است. ثروت و موفقیت آنها قبل از اینکه آنها را در مسیر لغزشی به سوی خود ویرانگری سوق دهد، برای مدت کوتاهی آنها را بالا می برد.

وجود دارد پیامدهای سیاسی کتاب میشرا، که برای درک سیاست در کشورهای در حال توسعه بسیار مهم است: رنج لزوماً نجیب نیست. تمایلات تاریک طولانی مدت افراد - برای کالاهای مادی، شناخت، رابطه جنسی، انتقام - اغلب با بهبود شرایط مادی در درون آنها شروع به فوران خود ویرانگر می کند.

در قسمتی از Run and Hide، آرون که توسط پدری فقیر و آزرده بزرگ شده است که اکنون از مودی حمایت می کند، به شور و شوق دوستی لیبرال تبدیل می شود که ثروتمند بزرگ شده و ناخودآگاه خود را وقف اهداف مختلف مترقی می کند. «از آنچه از افراد غیرسفیدپوست دیده بودم، از پدر وسواس مستدلم شروع کردم، منطقی به نظر می رسید که بترسم، صرف نظر از رنگ پوستشان، فقیران و ستمدیدگان امروز فردا مورد آزار و اذیت قرار خواهند گرفت – حتی بیشتر. به او می گوید: «زودتر». او با شرمندگی خاطرنشان می‌کند که پیشروی‌های پیشرو دوست لیبرال در توییتر، با استفاده از مثال بهار عربی، «این حقیقت را به طور کامل توضیح نمی‌دهند که برخی از معترضان شجاع علیه ظلم میدان تحریر، با توجه به این فرصت، می‌توانند دور بزنند. در متجاوزین."

بالا رفتن استانداردهای زندگی در هند و چین باعث ایجاد افکار عمومی با دیدگاه های فراملی گرای قوی و حتی بیگانه هراسانه در مورد سیاست داخلی و خارجی شده است. این احساسات عمومی از ظرفیت دولت هایشان برای اجرای کامل آنها پیشی می گیرد، اگرچه آنها برخی از این ویژگی ها را می پذیرند. در سراسر جهان اسلام، انتخابات دموکراتیک بارها نشان داده است که احزاب محافظه کار مذهبی از حمایت گسترده مردمی برخوردار هستند. حتی در کشورهای کوچک‌تر آسیایی مانند سریلانکا و میانمار، سیاست‌های اقتدارگرایانه نظامی که آزادی‌های لیبرال را نادیده می‌گیرند و حقوق اقلیت‌ها را نقض می‌کنند، محبوبیت پیدا کرده‌اند. کشورهایی که زمانی عمیقاً فقیر بودند و اکنون احساس می‌کنند که قدرت کمی به دست می‌آورند، نشان داده‌اند که دارای کاستی‌های بالقوه‌ای به عمق غربی‌ها هستند که نقش مرکزی آنها در امور جهانی اکنون به تدریج در حال تغییر است.

اگر بیداری سیاسی توده‌ای آسیا احساسات مردمی را آشکار کرده است که عمیقاً غیرلیبرال بوده است، آسیایی‌ها را در توسعه سیاسی آن‌قدر با غربی‌ها متفاوت نمی‌کند. اروپا حتی با تبدیل شدن به ثروتمندترین و توسعه یافته ترین منطقه در جهان - تا حدی به لطف استثمار بی امان استعماری آن از آسیا و آفریقا - توسط دو جنگ جهانی فاجعه بار که توسط ناسیونالیسم و ​​تعصب به راه انداخته بود، ویران شد. احزاب راست افراطی بار دیگر در راهپیمایی قاره هستند و ناآرامی های مردمی را در میان اکثریت جمعیت بر سر هویت و مهاجرت هدایت می کنند. کل دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ که با شورش بدنام حامیان وی در کنگره قطع شده است، نشان می دهد که ایالات متحده عمیقاً تحت تأثیر همین روندها قرار گرفته است.

به این ترتیب، آثار خود میشا، از جمله Run and Hide، نشان می‌دهد که اشتباهات مردم در کشورهای آسیایی کمتر از رفتار و روانشناسی عمومی مردم در سراسر جهان نشان می‌دهد که کاستی‌های منحصر به فرد خودشان را نشان می‌دهند. اگر قرن آسیایی - که نماد کشورهایی مانند هند و چین است، چه رسد به ویتنام، بنگلادش، سریلانکا، ترکیه، ایران یا عربستان سعودی - کمتر از نظم تحت سلطه غرب که پیش از آن آمده بود، استثمارگر باشد، مستلزم ارائه همان کنترل بی رحمانه بر سیاست ها و گرایش های اجتماعی کشورهای نوظهور که ما عادت داریم به غرب بدهیم.

قرن بیست و یکم آسیایی خواهد بود. برای موفقیت نیاز به نقد بسیار دردناکی از نوع میشا در رمان خود دارد. غرب باید این ارزیابی‌ها را، در جایی که موجه است، به نفع خود - اما عمدتاً برای خود - به کار گیرد.