خوانده شده : سخنرانی پذیرش تاریخی کمالا هریس

سخنرانی پذیرش کمالا هریس - یک سخنرانی تاریخی، به عنوان اولین زن سیاه پوست و اولین زن آمریکای جنوبی آسیایی است که نامزد رسمی معاونت ریاست جمهوری از یک حزب بزرگ است- با تبرک به کسانی که پیش از او می آمد، لگد زد: "که من امشب صحبت می کنم گواهی بر فداکاری نسل ها قبل از من است."

آن را با نگاه به طور مشابه الهام بخش در تاریخ نتیجه گیری -- اما تاریخ امریکا در حال زندگی را از طریق امروز.

سال ها بعد، اين لحظه مي گذره و فرزندان و نوه هایمان به چشمان ما نگاه می کنند و از ما می پرسن: وقتی که این قدر خطر ها بالا بودید کجا بودید؟ از ما خواهند پرسید که چه طور بود؟» هریس چهارشنبه شب در کنوانسیون ملی دموکرات در سخنرانی پذیرش خود گفت. و بهشون ميگيم ما به آنها می گیم، نه فقط احساسی که داشتیم. ما به آنها می گیم که چه کار کرده بودیم."

هریس که از مرحله مبارزات انتخاباتی برای خبرنگاران نقاب دار به طور کم رنگ در سراسر یک سالن عمدتا خالی صحبت می کرد، هریس خود را به عنوان بخشی از یک خط و نشان قرار داد که شامل باراک اوباما، هیلاری کلینتون، و شرلی چیسهولم بود. و او استدلال کرد که زمان او به عنوان وکیل دولت او را به خوبی مناسب برای مبارزه با رئیس جمهور دونالد ترامپ ترک کرد: "من یک شکارچی را می شناسم وقتی که من یکی را می بینم، او گفت، با اشاره.

هریس همچنین در مورد پاندمی کوروناویروس و روش آن را به طور نامتناسب مردم از رنگ تحت تاثیر قرار. اين ويروس، چشم نداره و با این حال دقیقا می داند که چگونه ما یکدیگر را می بینیم و چگونه با یکدیگر رفتار می کنیم، او گفت: و بيا روشن شين برای نژادپرستی واکسنی وجود ندارد."

اداره ترامپ از همه گیر نیز برای انتقاد وارد شد. آشوب هاي مداوم ما رو ترک مي کنه بي صلاحيتي باعث ميشه که ما احساس ترس کنيم اين صدا باعث ميشه احساس تنهايي کنيم این خیلی زیاد است، هریس گفت: «ما می توانیم بهتر و شایسته تر از این ها بکنیم.»

هریس سخنرانی خود را با تماس با رای دهندگان برای همکاری با بلیط بایدن/هریس برای رسیدن به آینده ای بهتر به پایان برد.

در این انتخابات، ما شانس تغییر در تاریخ را داریم. ما همه در اين مبارزه هستيم تو، من و جو با هم

متن سخنرانی پذیرش کمالا هریس را در زیر بخوانید.

سلام، آمریکا.

واقعا ً افتخاره که باهات حرف بزنم

که من امشب اينجام، اين جا، به فداکاري نسل هاي قبلاز من، ويترين است. زنان و مردانی که به وعده برابری، آزادی و عدالت برای همه به شدت باور کرده بودند.

این هفته، صدمین سالگرد عبور از اصلاحیه 19 ام است. و ما زنانی را که برای این حق جنگیدند جشن می گیریم.

با این حال بسیاری از زنان سیاه پوست که کمک کرد تا امن که پیروزی هنوز هم از رای دادن ممنوع بود، مدت ها پس از تصویب آن.

اما اونا ناقابل بودن

بدون هوادارن یا به رسمیت شناختن، آنها سازماندهی، شهادت، راهپیمایی، راهپیمایی و جنگ - نه فقط برای رای خود، بلکه برای کرسی در میز. این زنان و نسل های بعد از آن تلاش می کنند تا دموکراسی و فرصت را در زندگی همه ما که دنبال می کنیم واقعی کنند.

آنها راه را برای رهبری دنباله دار باراک اوباما و هیلاری کلینتون هموار کردند.

و این زنان به ما الهام بخش بودند که مشعل را برداریم و بجنگیم.

زنانی مثل مری چرچ ترل و مری مک لئود بتونه. فاني لو همر و دايان نش "کنستانس بيکر متلي" و "شرلي چيسهلم".

ما اغلب داستان های آنها را آموزش نمی دیم. اما به عنوان آمریکایی ها، همه ما روی شانه های آنها ایستاده است.

زن دیگری هم هست که نامش شناخته شده نیست، که داستانش مشترک نیست. زن دیگری که شانه هایش را می ستایم. و اون مادرمه - شیاماله گوپالان هریس.

او در سن ۱۹ سالگی از هند به اینجا آمد تا رویای درمان سرطان را دنبال کند. در دانشگاه کالیفرنیا برکلی، او پدرم، دونالد هریس - که از جامائیکا برای تحصیل در اقتصاد آمده بود، آشنا شد.

آنها در آن راه آمریکایی ترین -- در حالی که با هم برای عدالت در جنبش حقوق مدنی دهه 1960 راهپیمایی عاشق شد.