خوانده شده : سخنرانی DNC در حال حرکت جیل بایدن در Covid-19 و خانواده های آمریکایی

"اين سکوت سنگينه"

بنابراین جیل بایدن در طول کنوانسیون ملی دموکراتیک در سه شنبه شب، ایستاده در مقابل کلاس خالی دبیرستان دلاور که در آن او یک بار تدریس زبان انگلیسی، و که از ماه مارس به دلیل تهدید Covid-19 بی استفاده باقی مانده است.

خط قدرتمندی در یک سخنرانی متحرک بود که در آن بایدن در میان بحران های جاوید-۱۹ در میان از دست دادن زندگی و معیشت ویرانگر سوگواری کرد و امید یرای آینده را نیز به همراه داشت.

قالب کنوانسیون از راه دور به سخنرانان بسیاری داده بود که در شب فرصت برای صحبت کردن با آمریکایی ها از مکان های معنی دار در ایالات خود را، مانند پل ادموند پتس در سلما، آلاباما، و یا کوه های پوبلو از سندیا در نیومکزیکو. و بانوی دوم سابق انتخاب تنظیمات که با احساسات نه تنها برای او، بلکه برای میلیون ها نفر از دانش آموزان، معلمان، و پدر و مادر که زندگی آنها به ترس و عدم اطمینان به عنوان پنجره های همه گیر ساختمان مدرسه پرتاب شده است - و به نظر می رسد ویروس به طور خطرناکدر کسانی که باز شده گسترش. بایدن، یک مربی برای دهه ها که اکنون کالج جامعه را تدریس می کند، سخنرانی خود را با اذعان به آن مبارزات باز کرد.

اتاق ها تاریک هستند به عنوان چهره های جوان روشن است که باید آنها را پر کنید در حال حاضر به جعبه بر روی صفحه نمایش کامپیوتر محدود شده است، او گفت. من آن را از بسیاری از شما می شنوم -- سرخوردگی از پدر و مادر شعبده بازی کار در حالی که آنها حمایت از یادگیری فرزندان خود را ... ترس از این که بچه های آنها ممکن است از مدرسه بیمار. نگرانی هر فردی که بدون حفاظت کافی کار می کند."

و پیام خود را برای تصدیق درد که تمام ملت در طول همه گیر احساس -- و به قول است که جو بایدن ، که زندگی خود را با غم و اندوه از دست داده است او همسر اول ، دختر نوزاد و پسر ، که قدرت به عنوان رئیس جمهور به الهه الهه که درد مشخص شده است.

او پرسید: «چطور می شود یک خانواده شکسته را کامل کرد؟» "همان طور که شما یک ملت را کامل می کنید: با عشق و درک و با اعمال کوچک ی مهربانانه."

"من می دانم که اگر ما این ملت را به جو، او برای خانواده خود را آنچه او برای ما انجام می دهد، انجام دهد، او به پایان رسید: "ما را با هم و ما را به کل."

متن سخنرانی جیل بایدن را در زیر بخوانید.

من همیشه صداهای یک کلاس درس را دوست داشتم. آرامشی که با احتمال درست قبل از اینکه دانش آموزان در آن در هم بپرند، زمزمه ایده ها به عقب و جلو می ریزد، وقتی که ما دنیا را با هم کشف می کنیم، خنده و لحظات کوچک غافلگیری شما را در موادی که میلیون ها بار آموزش داده اید، پیدا می کند.

وقتی که من انگلیسی را در اینجا در Brandywine دبیرستان من تابستان خود را صرف آماده سازی برای سال مدرسه در مورد شروع، پر از پیش بینی. اما اين سکوت سنگينه شما می توانید اضطراب است که پژواک پایین راهرو خالی را بشنوند. هیچ بوینوت نوت بوک جدید یا کف تازه موم شده وجود دارد. اتاق ها تاریک هستند به عنوان چهره های جوان روشن است که باید آنها را پر کنید در حال حاضر به جعبه بر روی صفحه نمایش کامپیوتر محدود شده است. من آن را از بسیاری از شما می شنوم -- سرخوردگی از پدر و مادر شعبده بازی کار در حالی که آنها حمایت از یادگیری فرزندان خود می ترسند که بچه های خود را ممکن است از مدرسه بیمار. نگرانی هر فرد کار بدون حفاظت کافی.

ناامیدی در خطوطی که قبل از بانک های مواد غذایی کشیده می شود. و غم و اندوه وصف ناشدنی که هر نفس آخر تنهایی را در هنگام خاموش شدن هواکش ها دنبال می کند. به عنوان یک مادر و یک مادر بزرگ، به عنوان یک آمریکایی، من از بزرگی این از دست دادن، با شکست برای محافظت از جوامع ما، توسط هر زندگی گرانبها و بی جایگزین از بین رفته دل شکسته است. مثل خيلي از شماها که ازتون ميپرسم چطور خانواده ام رو در امان نگه دارم؟ ميدوني، مادري به طوري پيش من اومد که هيچوقت انتظارش رو نداشتم من عاشق یک مرد و دو پسر کوچک ایستاده در خرابه از دست دادن غیر قابل فکر، عزاداری همسر و مادر، یک دختر و خواهر.

من هرگز در سن 26 سالگی تصور من می شود از خودم می پرسید، چگونه می توانم یک خانواده شکسته؟ هنوز جو هميشه به پسرها ميگفت مامان جيل رو براي ما فرستاده و چطور ميتونم باهاش بحث کنم؟ و بنابراین ما آن را با هم فهمیدیم، در آن لحظات بزرگ که خیلی سریع پیش می رفت - روز شکرگزاری و قهرمانی ایالتی، تولد ها و عروسی ها - در آنهایی که دنیوی بودند ما حتی برای شکل دادن به زندگی مان نمی دانیم - خواندن داستان های بر روی نیمکت، شام یکشنبه و دعواهای ردیفی. گوش دادن به صداهای کم رنگ خنده که پایین شناور جو قرار دادن بچه ها به رختخواب هر شب در حالی که من برای مدرسه درجه و یا اوراق درجه بندی شده زیر چراغ آشپزخانه زرد کم رنگ، ظروف شام در انتظار در سینک درس می خوندم.