دموکرات ها باید حکمت تامی بالدوین

اگر جو بایدن بخواهد به وعده ریاست جمهوری جو بایدن عمل کند، دموکرات ها باید کنترل سنا را در دست بخواهند. بنابراین قابل توجه بود که کنوانسیون ملی دموکرات ها برای همه از هیلاری کلینتون تا اندرو یانگ تا اسکندریه اوکاسیو-کورتز تا جان کاسیچ وقت پیدا کرد تا صحبت کنند، اما تقریباً هیچ کدام برای دموکرات ها در حال دویدن برای تلنگر زدن کرسی های سنای جمهوری خواه نبود.

که احتمالا برای بهترین با توجه به تنور کلی کنوانسیون است.

دموکرات هایی که در سال های اخیر در قلمرو جمهوری خواهان برنده شده اند، پیام هایی را مطرح می کنند که بر سیاست های مردمی تأکید دارند، مانند مراقبت های بهداشتی بهتر، ایجاد شغل، و بالا بردن حداقل دستمزد، در حالی که نژاد، مهاجرت، جنسیت و دیگر ارزش های فرهنگی را تلقی می کنند.

خود بایدن برای این نوع نامزد بی خدشه دار شده و تمایل به تمرین سبک میانه رو سیاست دارد. این کنوانسیون قطعاً زمان آن را برای نمایش سخنرانان جمهوری خواه که شخصاً برای شخصیت او ضمانت می کردند، به نمایش گذاشت، اما بیشتر ایده هایی را برجسته می کرد که با پایگاه دموکرات ها در مناطق بزرگ متنوع شهری طنین انداز می شد.

کالیفرنیا سن کامالا هریس، نامزد معاون ریاست جمهوری که به وضوح به عنوان آینده حزب قرار دارد، خود را در سنت «زنانی مانند مری چرچ ترل و مری مک کلئود بتون، فانی لو همر و دایان نش، کنستانس بیکر موتلی و شرلی چیشولم» قرار داد در حالی که نام بیشتری برای بررسی مادرش که «ما را بزرگ کرد تا افتخار کنیم، زنان سیاه پوست قوی. و ما را بزرگ کرد تا بدانیم و به میراث هندی مان افتخار کنیم.»

دموکرات های دولت سرخ این طور صحبت نمی کنند - تضادی که در مورد سبک سیاسی و نقاط تأکید گویا است، نه سیاست. برای بلند کردن رای دهندگان حاشیه ای که به طور معمول سفید پوست هستند و تحصیل کرده کالج نیست، آنها صفر در بی امان در این ایده که آنها در حال آوردن بتن، کمک های مادی به افراد نیازمند به جای نامزدی خود را آواتار از تغییر فرهنگی یا جمعیتی است.

و اگر بایدن بخواهد به وعده اش عمل کند که «ما نه تنها آن را پس می سازیم، آن را بهتر می سازیم.» او برای دموکرات های ایالت سرخ به پیروزی نیاز خواهد داشت. ساختمون به کنگره احتياد داره و در حالی که پاسخ بال زدن ترامپ به همه گیر، پیروزی بایدن را به وضوح سناریوی محتمل تری ساخته است، این خطر واقعی وجود دارد که دلسوزی و رضایت از خود ایدئولوژیک می تواند هزینه شلیک دموکرات ها به اکثریت کنگره مورد نیاز شان را داشته باشد.

برای تأمین اکثریت در سنا، دموکرات ها باید سه کرسی را در شبکه بردارند.

سارا گیدئون از مین که در این کنوانسیون سخنرانی می کرد، استثنا بود که قاعده را ثابت می کند. او در موقعیت غیر معمول از گرفتن برای اجرا در یک حالت به وضوح آبی است، اما با مانع مواجه است که حریف خود، سوزان کالینز، به طور گسترده ای محبوب جمهوری خواه میانه رو است. در مورد گیدئون، آن مسیر به پیروزی، تجمع وفاداران دموکرات، قطبی کردن انتخابات و اجازه دادن به این واقعیت است که مین در هفت انتخابات ریاست جمهوری گذشته به دموکرات ها رای داده است، او را به پیروزی حمل می کند.

دموکرات ها همچنین برای پیروزی در کلرادو به جان هیکن لوپر نیاز دارند، جایی که استراتژی مشابهی باید کار کند.

اما گرفتن صندلی سوم حیله و تزویر تر است. محتمل ترین وانت آریزونا است، یک ایالت راست مرکز که در آن FiveThirtyEight می گوید بایدن شانس ۵۶ درصدی برای پیروزی دارد، تا حدودی به این دلیل که سرب ملی او بسیار بزرگ است.

مشکل بزرگتر این است که دموکرات ها در حال حاضر کرسی سنا را در آلاباما در اختیار دارند و این بار در اطراف داگ جونز تجمل دویدن در برابر روی مور را ندارد.

اگر جونز را رها کنید، پس دموکرات ها باید با برد در کارولینای شمالی (جایی که به ترامپ ۵۱ درصد شانس پیروزی می دهند)، جورجیا (ترامپ ۶۷ درصد)، تگزاس (ترامپ ۷۴ درصد) وگرنه ایالت بسیار قرمز مونتانا (ترامپ ۸۸ درصد) را تشکیل دهند، جایی که دموکرات ها نامزد قوی در دولت فعلی استیو بولاک و سابقه پیروزی در ایالت با وجود عملکرد ضعیف در مسابقات ریاست جمهوری دارند. این غیرممکن نیست. اما این یک گیم حتی در یک فضای سیاسی ملی بسیار مطلوب نیست.

وضعیت کنونی مسابقه به بایدن رهبری بزرگی بر ترامپ می دهد، اما نه به اندازه کافی بزرگ که در ایالت های کافی مورد علاقه قرار گیرد تا به اکثریت سنا اطمینان داشته باشد. بایدن یا باید درخواست تجدید نظر خود را برای رای دهندگان راست مرکز تر گسترش دهد یا نامزدهای سنای دموکرات باید خود را از برند حزب ملی جدا کنند تا از رای دهندگان راست مرکز بیشتری درخواست تجدید نظر کنند.